Ανήσυχος σε ανήσυχη θάλασσα – η σημαία μας κυματίζει ψηλά – θαμμένες ενοχλήσεις – περηφάνια της πρακτικότητας – παύσεις συζητήσεων – απουσία προειδοποιήσεων – θεμελιώδεις ταυτίσεις και αποτρεπτικές αποκλίσεις – κάποιου τύπου ποίηση – κάποιου τύπου γένεση – κάποιου τύπου εγκαθίδρυση – ένα μόνιμο βουητό, σα να χτίσαμε το σπίτι μας στην κοιλάδα του ποταμού Άουραχ – ευθέως ανάλογη της απομάκρυνσης από το λεγόμενο νόημα – αδύνατον να αποφευχθεί η ουσία των πραγμάτων σε περιβάλλον που τείνει στο στοιχειώδες – αστόχαστα βραδινά βλέμματα – ένα νέο κεφάλαιο στην αμφισβήτηση της φυσικότητας – σε προσωπικότητα όσο και σε χαρακτήρα – μετάβαση από τον επεξεργασμένο αυτοσχεδιασμό σε μια επίμονη και δύσθυμη (τελείως διαφορετική) διαδικασία σύνθεσης – πάντοτε απαραίτητη επιθυμία ακραιφνούς τακτικότητας – πλέκοντας το περιεχόμενο γύρω από προκαθορισμένες προθέσεις –

ξύπνημα από απογευματινό ύπνο·

ξεφτίζοντας

από αδιόρατες τριβές

σαν ομόκεντροι κύκλοι

σε ορμητικά νερά

κάποιου τύπου ανταλλακτικότητα – κάποιου τύπου κτητικότητα – κάποιου τύπου αναγνώριση – ωραία μου κυρία… – εμείς και ο κόσμος – εμείς ενάντια στον κόσμο – γοητεία/θυμηδία/επανάληψη – λύσιμο των σκοινιών – ανήσυχη θάλασσα – άπαντες προσμένουν σιωπηλά έναν πιθανό χαμό (πιθανώς όχι χωρίς κάποιες εσωτερικές ενστάσεις) – ακατανόητη αμβλύνοια – κομμένο σκοινί σημαίας – ανερμάτιστα κείμενα παραγεμισμένα με παύλες.

Σιωπή – επιβολή μέσω πνευματικής ανωτερότητας – θεμελιώδης ανάγκη ταπεινότητας – σιωπή – τα οράματα ενός πλαστικού καλλιτέχνη πνιγμένα σε θάλασσες σολιψισμού και ιταμότητας - μετριότητες λοιδορούν μετριοφροσύνη (σιωπή) κούκλα μου και οι φωνές υψώθηκαν στριγκιές μέσα σε νύχτα πάσχουσα από έλλειψη συμβάντων, ανούσιοι προβληματισμοί καθώς στάθηκα ίσως πιο ακίνητος από το αναμενόμενο, με βλέμμα πιθανώς πιο καρφωμένο από το δέον, αναλώθηκα, ξαναγεννήθηκα αριθμό φορών, έτρεξα παγωμένος ιδρώτας στο σβέρκο γιατί ο χαμός και η γέννηση περιμένουν υπομονετικά στη λήξη των επανεφευρέσεων – σιωπή) και όλες οι προσωπικότητες παρατάχθηκαν στο χώρο μιλώντας ακατάπαυστα μιλώντας εγώ μιλώντας προηχογραφημένες ιδέες και ένωσα τον αντίχειρα με το δείκτη του καλού μου χεριού για να σου πω, για να σου δώσω να καταλάβεις πόσο λεπτεπίλεπτα στέκομαι στο στενότερο δυνατό πέρασμα με πόδια που γλιστράνε κι έναν εφιαλτικό γκρεμό πτώσης και ανύψωσης, μια σιωπή καθόλου λεπτεπίλεπτη (ποτέ δε μου έδωσες να καταλάβω), μια σιωπή με ψίθυρους υφέρποντες σαν αδιόρατες κινήσεις στο σκοτάδι και όλοι συγκινήθηκαν μέσα στο άρμα του εαυτού / όλοι συγκινήθηκαν μέσα σε καταφύγια αποτελούμενα από στρώσεις επί στρώσεων εντυπώσεων από ιδέες / όλοι συγκινήθηκαν κι εγώ, εγώ ανατινάχτηκα μέσα σε μια εκκωφαντική – σιωπή.

π2

Ρεφορμιστικός μονόδρομος; Εξιδανίκευση άστοχη όσο οπουδήποτε. Η επανεκκίνηση αδύνατη. Αντικατάσταση ανάλυσης από θυμικό. Αποδοχή στοιχειωδών γεγονότων (facts cut a hole in us). Απόπειρες αποδόμησης του αποδεκτού προς πάσα κατεύθυνση. The way out is the way in. The way through is the way past. Γενίκευση παρατηρήσεων. Αναπροσαρμογή δεδομένων σε απαράλλακτο μοντέλο. ↔ . Δομική ταύτιση όλων των περιπτώσεων. Απονέκρωση μέσω αναλυτικής αφηρημενοποίησης...

---

Ας παρακολουθήσουμε τον ορθολογισμό και τον ανορθολογισμό να περιφέρονται στείροι σα μουλάρια.
Η απονέκρωσις με την οποία ερχόμεθα αντιμετ - Cut! Top! - Η αδιαφορία που διαφ - Cut! - Η φάση που μοιάζουμε να περνάμ - Cut! - Η μαλακία που μας δέρνει είναι λυγερή / κραδαίνει μαστίγιο σε πόζα σταθερή.
Η αυτοεπιβαλλόμενη αποκοινωνικοποίηση ως μέσο ατομικής προόδου. Η αρνητικότητα ως πηγή ανανεώσιμης ενέργειας. Τα μικροπροβλήματα στον μακρινό ορίζοντα ως πηγή χειμαρρώδους άγχους. Οι υπόνομοι της μητρόπολης ως πηγή έμπνευσης για το επερχόμενο μοντέλο διαβίωσης. Μα, μια στιγμή! Τι βλέπει το μάτι μου; Τι βλέπουν τα μάτια μου; Δε θα μπορούσε να είναι παρά μόνο, παρά μόνο μια ακατάληκτη περίπτωση - Cut!
Δεν είναι κι άσχημα.
Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα.
Όλοι έχουν προβλήματα (ποτέ δεν υποστήριξα πως κι εσύ, ως ανθρώπινο ον, δεν έχεις δικαίωμα στα δικά σου, προσωπικά, δυσεπίλυτα, πατροπαράδοτα, λαχταριστά προ-βλή-μα-τα!).
Πόσες αναπάντητες ερωτήσεις μας χρωστάνε;
Πόσα συστήματα καταστράφηκαν;
Πόσες περιττές ιατρικές εξετάσεις;
Πώς φτάνουμε σε τέτοιας κλάσεως σφάλματα;
Πού είναι τα ιπτάμενα αμάξια, οι συσκευές πασπαρτού, τα ελαφριά νερά και τα νανοτεχνολογικά αντικείμενα μιας χρήσης; Πού είναι ο εκγυκλοπαιδισμός, η κυκλικότητα, η στοιχειώδης κατανόηση του ολιστικού φαινομένου;
Πώς θα φύγω απ' αυτό το μπαρ;

---

Αγαπητοί φίλοι,

Ποτέ δε θα περνούσε από το μυαλό μας το να αφήσουμε να εννοηθεί πως τα χαρτία δε βρίσκονται όλα στο τραπέζι. Πλανάται, όμως, όποιος πιστεύει ότι η συσπείρωση των ιπτάμενων οχημάτων μας δε θα επιφέρει μια νέα αποκάλυψη.

ενοχλήσεις

http://www.youtube.com/watch?v=dBhjGIdL5cM
Προς ακρόαση πριν, κατά και μετά την ανάγνωση.

---

Κουνούπια,
χαμηλό ταβάνι,
έντονα φώτα,
σκόνη από έναν ανεμιστήρα,
έλλειψη τσιγάρου,
πόνος στην πλάτη,
σκόνη,
έλλειψη τσιγάρου,
...

---

Βγαίνει απ’ την πολυκατοικία σφυρίζοντας ενοχλήσεις – μια οικογενειακή εκδρομή – (έντονο φως) – η πέτρινη γωνία του κτιρίου, λουσμένη στον ήλιο, μετατρέπεται σε δισδιάστατη μορφή ονείρου με μάτια παντού – (πλοκή ≠ ατμόσφαιρα) – το τοπίο βαλτώνει, η άσφαλτος υποχωρεί για να δώσει τη θέση της σε χαντάκια λάσπης και στάσιμων νερών – αποπνικτικές περικοκλάδες καθώς η μορφή ξεκινάει να σφυρίζει ενοχλήσεις από πολλά στόματα σε υψηλή ένταση, εμφανίζει μια καφέ γραβάτα και συνεχίζει προς τη δουλειά της – γυρίζει στο πλάι κι εξαφανίζεται! – έντρομος βουτάει στα βρώμικα νερά, μόνο και μόνο για ν’ αναδυθεί στο ηλιοβασίλεμα κάποιας μικρής τροπικής παραλίας, με σύννεφα φτιαγμένα από μηχανικά μέρη και κεφάλια που σφυρίζουν ασυνάρτητα – πίσω στην είσοδο της πολυκατοικίας, η γυναίκα, ένα μεσαίο κι ένα μικρό παιδί κοιτάζονται σαστισμένοι κι αδυνατούν να επικοινωνήσουν με οποιαδήποτε μέθοδο, γλιτώνοντας έτσι, πιθανότατα, από ένα κρεσέντο τρόμου και παράνοιας πέραν κάθε λογικής διάστασης – στο γραφείο της δισδιάστατης μορφής, μια κορνίζα που απαθανατίζει την προηγούμενη σκηνή φιγουράρει σε περίοπτο σημείο, καθώς η μορφή παραλαμβάνει το βραβείο του υπαλλήλου του μήνα – γυρίζει προς το περίπτερο, είναι ακόμα μια ηλιόλουστη μέρα ζεστής μοναχικότητας, αγοράζει τσιγάρα (what a twist!) σε διπλάσιο tempo κι ανάβοντας ένα επανέρχεται στο νησί, το οποίο έχει μετατραπεί στην είσοδο της πολυκατοικίας – (πλεονασμοί θεωρούνται κατακριτέοι) – τα σύννεφα μετατρέπονται σε αληθινά σύννεφα με γαλάζιο ουρανό και το τοπίο σε παραμυθένιο τοπίο με όμορφα δέντρα, ποταμάκι, γέφυρα, όλα περιτυλιγμένα σε μια αχνή θαμπάδα, περισσότερο έννοια παρά αιτιατό – τυχαία cuts αμόλυντης δασικής οικογενειακής ευτυχίας – τυχαία cuts σκηνών υπαινισσόμενων δολοπλοκία – τυχαία cuts εικόνων – τυχαία cuts σκηνών υπαινισσόμενων ενότητα – τυχαία cuts γκρίζας καθημερινότητας – πίσω στη είσοδο της πολυκατοικίας, ο άντρας κι η γυναίκα μιλάνε – ο άντρας χαστουκίζει τη γυναίκα κι η γυναίκα ρίχνεται στην αγκαλιά του – απομακρύνονται απότομα, ανάβουν τσιγάρο και υποκλίνονται – ο άντρας σφυρίζει ενοχλήσεις καθώς μπαίνει στην πολυκατοικία.

misery

- Yes, hello?
- No one’s home but misery.
- I’d like to place an order.
- Place it to yourself.
- Thank you, kind Sir.

-

Ξαφνική αλλαγή tempo.

(oxi
OXI OXI
OXI KATSE LIGO FILE)
Εδώ είναι το ταμείο για τις πέντε ώρες πριν;
(GIATI THA ME TRELANEIS
DHLADH
NAI THA SOU PO EGO)
Θέλω να υποβάλλω μια αίτηση.
(POU EINAI TO TAMEIO
NAI NAI
XERO EGO
SAS KSERO ESAS
TOUS AITHSAKHDES)
Το ξέρω πως έχει γίνει δεκτή.
(SAS KSERO APO PROTO XERI
NAI KATSE ESY LIGO KAI THA SOU PO EGO)
Γιατί είμαι από τις πέντε ώρες μετά.
(TI EINAI DEKTO
KAI TI APARADEKTO)
Ναι, καλησπέρα.
Είμαι από τις πέντε ώρες πριν.
(NAI KATSE LIGAKI
NAI TORA)
Ώστε έχει γίνει δεκτή.
Περιμένετε, έρχομαι πέντε ώρες μετά.
(KALA ESY
ESY AGORI MOU
XEREIS KATI)
Γεια σας, εδώ είναι το ταμείο για τις πέντε ώρες πριν;
(PRIN
NAI THA SOU PO TORA)
Θέλω να υποβάλλω μια αίτηση.
(TO TAMEIO
GIA TIS PENTE ORES
PRIN)
Το ξέρω πως έχει γίνει δεκτή.
(PERASE
AKOUS?)
Γιατί είμαι από τις πέντε ώρες μετά.
(PERASE
PERASE RE POUSTH!)
Από τις πέντε ώρες πριν.
(a kala)
Γεια σας, εδώ είναι το ταμείο για τις πέντε ώρες πριν;
Θέλω να υποβάλλω μια αίτηση.
(esy exeis valthei)
Το ξέρω πως έχει γίνει δεκτή.
Γιατί είμαι από τις πέντε ώρες μετά.
Γεια σας.
Γεια σας.
(panagia sas)
Εδώ είναι το γραφείο για τα τρία λεπτά πριν;
Γεια σας, εδώ είναι το γραφείο για τις πέντε ώρες πριν;
Θέλω να υποβάλλω μια αίτηση.
Το ξέρω πως έχει γίνει δεκτή.
Γιατί είμαι από τις πέντε ώρες μετά.
(Από τις πέντε ώρες πριν.)
Γεια σας.
Εδώ είναι το γραφείο για τα τριάντα δευτερόλεπτα πριν;
Εδώ είναι το γραφείο για τα τρία λεπτά πριν;
Γεια σας, εδώ είναι το ταμείο για τις πέντε ώρες πριν;
Θέλω να υποβάλλω μια αίτηση.
Το ξέρω πως έχει γίνει δεκτή.
Γιατί είμαι από τις πέντε ώρες μετά.
(Από τις πέντε ώρες πριν.)
Γεια σας.
(pousth
dhladh re pousth)
Γεια σας, εδώ είναι το ταμείο για τις πέντε ώρες / τρία λεπτά / τριάντα δευτερόλεπτα πριν;
(opos einai ta pairneis gamhmene)
Γεια σας.
Εδώ είναι το ταμείο για τις πέντε ώρες πριν;
Ξέρω πως έχει γίνει δεκτή.
Γεια σας.
Μισό λεπτό.
Έρχομαι τρία λεπτά πριν.
(re se exoune gamhsei pigkouinoi?)
Γεια σας εδώ είναι το γραφείο το ταμείο για πριν;
Θέλω να κάνω ένα
Ένα
Θέλω να κάνω ένα ναι, ένα - γεια σας.
Εδώ είναι το ταμείο για μετά από πριν;
Θέλω να αιτήσω.
Να αιτηθώ.
Γεια σας.
Μισό λεπτό – το ξέρω πως έχει γίνει δεκτή.
(re
po)
Γεια σας.
(ego tha paradinomouna re file
se fash)
Είναι το ταμείο; Εδώ;
(ti thes parto
lefta?
ti thes?)
Πέντε ώρες; Τρία λεπτά;
(alla oxi)
Τριάντα δευτερόλεπτα;
(giati thes to myalo mou
thn psyxh mou)
Μα, εδώ είναι ένα γραφείο.
Γεια σας – είμαι από τα τριάντα δευτερόλεπτα μετά.
Γεια σας.

   Άνοιξα την πόρτα και κράτησα το τιμόνι μόνο με το δεξί. Κατάφερα να το αρπάξω. Με άρπαξε κι αυτό. Έπρεπε να χρησιμοποιήσω και τα δύο χέρια. Η Lilly έπιασε το τιμόνι. Ήταν εντάξει όσο πηγαίναμε στην έρημο, ένας δρόμος στο χρώμα της σκουριάς να διασχίζει μια αχανή έκταση που έλαμπε πορτοκαλί στο σούρουπο. Ξαφνικά βρεθήκαμε στο βουνό, ένας δρόμος γεμάτος στροφές - ίσως καθόλου ξαφνικά, μπορεί ακόμα και να 'μασταν εκεί εξαρχής. Κέρδισε στην πάλη και με πέταξε έξω απ' το αμάξι. Εξαφανίστηκε σε κάποιο άλλο setting. Μετά από δευτερόλεπτα, πετάχτηκε και η Lilly ενώ το αμάξι έτρεχε. Το golem του αμαξιού είχε ζωντανέψει. Δεν είχαμε καταλάβει τίποτα τότε.

   Δε μπορώ να σκεφτώ γιατί δεν τρέξαμε πίσω απ' το αμάξι, πήγαινε πολύ αργά στην κατηφόρα και ίσως να μπορούσαμε ακόμα και να το προλάβουμε τρέχοντας (μάλλον υπερβάλλω), μα δεν του δώσαμε σχεδόν καμία σημασία. Με κάποιον παρανοϊκό τρόπο, δε φούνταρε πουθενά και δεν τράκαρε σε κάποιο απ' τα αμέτρητα πεύκα, συνέχισε να πηγαίνει σταθερά, με ελάχιστες σποραδικές αποκλίσεις στην πορεία που το βοηθούσαν να στρίβει πάντα με τόση ακρίβεια ώστε να εφάπτεται στους γκρεμούς και τα δέντρα σε κάθε στροφή. Ένα γεωμετρικά οδηγούμενο αυτοκίνητο, με τη λιγότερη δυνατή ξοδευόμενη ενέργεια. Τώρα που το ξανασκέφτομαι η μηχανή ήταν σβησμένη όταν η Lilly πετάχτηκε απ' το port baggage σε εμβρυακή στάση και προσγειώθηκε χαριτωμένα στη μέση του δρόμου.

   Αναρωτηθήκαμε τι να κάνουμε και ξαναλλάξαμε setting, ίσως και να περπατήσαμε ως εκεί. Ήμαστε στο ακριβώς διπλανό area, που ήταν αληθινά βουνά, ουσιαστικά ίδιο με το σημείο στο οποίο χάσαμε το αμάξι, απλά οι κατηφόρες ήταν πιο απότομες και κάπως το ήξερες, το ήξερες πως το βουνό ήταν αχανές, πανύψηλο και αφιλόξενο, έτοιμο να... Το προηγούμενο area ήταν στην πραγματικότητα μια απ' τις εισόδους στο ποτάμι και περιλάμβανε και κάποιες παρυφές του βουνού κι απ' τις δύο μεριές του. Ήμουν σίγουρος πως είχε εξαφανιστεί στο ποτάμι, σε μια από τις έδρες του, μάντευα και σε ποια - εκεί που ο αέρας είναι βαρύς σα μολύβι και πρέπει να κινείσαι από περικοκλάδα σε περικοκλάδα και να 'σαι έτοιμος να τα βάλεις με όλους και με όλα, ψάχνοντας να ξεκλέψεις τρεις ώρες ύπνου σε κάποια γούρνα - safe point, τρομακτικοί κίνδυνοι μα δε αισθάνεσαι καθόλου άσχημα, είναι μάλλον σα να πρωταγωνιστείς σε κάτι τελείως απροσδιόριστο.

   Πήγαμε στο ψιλικατζίδικο· βασικά είχαμε καυλώσει και θέλαμε να πηδηχτούμε στη φύση, δεν είχαμε καθόλου λεφτά, η Lilly μου 'πε πως θα το χειριστεί αυτή και μπήκε μέσα, ο διάλογος ήταν γεμάτος μικρά καλόβολα ψέματα μα ειλικρινής:

   - Γεια σας.

   - Γεια σου, κορίτσι μου.

   - Θα ήθελα ένα στυλό.

   - Φυσικά.

   Ψάξιμο τσέπης, υποκρινόμενη πως μόλις συνειδητοποίησε ότι δεν έχει λεφτά πάνω της, στιγμιαίος πανικός ακολουθούμενος από απότομη ηρεμία και γλύκα στη φωνή της:

   - Έρχεσαι λίγο;

   Βάζω το κεφάλι μου μέσα σπρώχνοντας τη τζαμένια πόρτα, ξαφνικά παρατηρώ πόσο εξωφρενικά μικρός είναι ο χώρος, δύσκολα θα χώραγα κι εγώ. Δε νομίζω να ήταν έτσι όταν τον πρωτοείδα, δύο λεπτά νωρίτερα. Γνέφω στον τύπο, μου γνέφει πίσω.

   - Δώσμου λίγα ψιλά.

   - Το πορτοφόλι μου έμεινε στο αμάξι.

   Απογοητεύεται.

   - Σκατά.

   Λυπημένο ύφος.

   - Δεν πειράζει, πάρτε το και μου το πληρώνετε αργότερα.

   Λευκά μαλλιά και παχύ μουστάκι / μικρή καράφλα / καρώ πουκάμισο κάτω από μπορντώ γιλέκο. Ζεστό και έξυπνο βλέμμα. Του εξηγούμε αυτό που μας συνέβη ή κάτι άλλο, μας χαρίζει ένα νεύμα γεμάτο κατανόηση και κάποια τετριμμένη σοφία, τον χαιρετάω και βγαίνω.

   - Ευχαριστούμε πολύ!

   - Τίποτα.

   Έξω, προχωράμε και η ψύχρα είναι ευχάριστη στο πρόσωπο και τα χέρια μου, φοράω τώρα μια μπεζ καμπαρντίνα και αντίστοιχα υπόλοιπα ρούχα, η Lilly με προφταίνει και περπατάει δίπλα μου γράφοντας κάτι σ' ένα λεπτό κίτρινο χαρτί, νομίζω Α5, με το Bic που μόλις πήραμε. Τη μια στιγμή αναρωτιέμαι γιατί διάολο πήραμε ένα στυλό κι όχι αυτό για το οποίο ήρθαμε, φαίνεται να 'χει περάσει πολλή ώρα, είμαστε σε τελείως διαφορετικό σημείο της ημέρας, φαινόμαστε πολύ αλλαγμένοι, πως θα βρούμε το αμάξι, "πρέπει να ΄σαι λίγο μαλάκας για να παλεύεις και με τα δύο χέρια ενώ οδηγείς", λέει ένας ντόπιος, συζητάμε μα έχει αρχίσει και σκοτεινιάζει πολύ, τη μία στιγμή αναρωτιέμαι για το στυλό και την άλλη έχουμε πάλι αλλάξει setting.

   Το μοναδικό κτίριο στον ορίζοντα της ερήμου, close up, είναι στην πραγματικότητα μια πόλη φτιαγμένη έτσι ώστε να μοιάζει με κτίριο. Κάθομαι σε σκαλιά με, πιθανόν, τέσσερις φίλους. Κάτι συζητάμε. Νιώθω καινούριος εδώ, τα πάντα στην πόλη είναι λευκά, ακόμα και τα ρούχα μας - λευκά σα ν' απλώθηκε τέλεια άσπρη μπογιά ριγμένη με έναν τεράστιο κουβά. Μιλάμε για κάτι και νομίζω πως είναι τα σκαλιά του σχολείου, σηκώνομαι ξαφνικά σαν κάτι να συνειδητοποίησα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. Είναι ένα μακρόσυρτο δωμάτιο με οθόνες απ' τη μία και πολυθρόνες απ' την άλλη, αγόρια και κορίτσια κάθονται στις πολυθρόνες και στο πάτωμα και βλέπουν τηλεόραση, παίζουν σε κονσόλες, φιλιούνται, πίνουν μπάφους, τρώνε πατατάκια. Με κάποια απ' αυτές, κάποτε, μα και τώρα, βρίσκομαι σε δύο θέσεις ταυτόχρονα, θυμάμαι το στυλό από αργότερα και μπερδεύομαι, δεν είχε περάσει τόση ώρα, είμαι καυλωμένος σ' ένα κρεβάτι βγάζοντας το πουκάμισό μου, είμαι στο κατώφλι της πόρτας και σκέφτομαι, όλοι απορροφημένοι βλέποντας, παίζοντας, βγάζω το πουκάμισό μου και γέρνω πάνω της, διασχίζω το δωμάτιο περνώντας πάνω από καλώδια και μαστούρια, τη φιλάω απαλά καθώς ανοίγω την πόρτα στο τέρμα του δωματίου ανεβαίνοντας δύο σκαλιά καλυμμένα με πλακάκια τουαλέτας και είμαι σ' ένα δωμάτιο με δυο πόρτες, ανοίγω τη γυναικεία και κάποια είναι εκεί (όχι αυτή), στην ανδρική κατουράω και βγαίνοντας πέφτω πάνω σε δύο αθώες ογκώδεις φάτσες με κοστούμια που συστήνονται ως συνθέτες και συζητάμε για μουσική, ο ένας εμφανίζει κάτι σαν τσέμπαλο δικής του κατασκευής και αρχίζει να παίζει, ο δεύτερος αρχίζει να αραδιάζει μουσικές ασημαντότητες με τεράστιο ενθουσιασμό, αμφισβητώ την αμεροληψία μου καθώς απομακρύνομαι στο δωμάτιο πίσω απ' την ανδρική πόρτα που είναι τώρα όλο και μεγαλύτερο, η φωνή σβήνει απότομα μόλις την κλείνω πίσω μου και ξανανοίγω τη γυναικεία. Αυτή τη φορά βρίσκομαι σε μια τάξη κι αυτή είναι στο ίδιο σημείο και στην ίδια στάση με πριν, χέρια σταυρωμένα στο στήθος, 3/4 ως προς εμένα, βλέμμα καρφωμένο πάνω μου, μοιάζει με stand έξω από παλιό αμερικάνικο φαρμακείο, μακριές μπούκλες καθώς τη ρωτάω αν εδώ θα κάνουμε μάθημα και μου απαντάει ναι ενώ προσέχω τα ελάχιστα καθίσματα νηπιαγωγείου και της λέω πως δεν είναι αρκετά κι άλλωστε είναι πολύ μικρά για μας και μου λέει με ύφος γεμάτο υπονοούμενα πως το μόνο πρόβλημα είναι όταν θέλουν να κάνουμε σχέδιο.

   Βγαίνω και ξαναβρίσκομαι στο δωμάτιο με τις τηλεοράσεις και τις πολυθρόνες, ξεκινάω προς την έξοδο ενώ ταυτόχρονα σηκώνομαι απ' τα σκαλιά απ' έξω και μαζί μου σηκώνεται κι η Lilly ή αυτή, διασχίζω το δωμάτιο πετώντας κάτω τασάκια και χειριστήρια, βγάζω τα κλειδιά του αμαξιού απ' την τσέπη μου, ανοίγω την εξώπορτα και τυφλώνομαι απ' το μεσημεριανό ήλιο και την αντηλιά της ερήμου καθώς ξεκλειδώνω το αμάξι και μπαίνουμε μέσα, ξεκινώντας προς τα βουνά που αρχίζουν και αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.

wat

Αυτή η τζουρα εκαψε πολλα κυτταρα – αναρωτιεμαι από τι θα παω – have no worries, the machine is here – brainburn blues – a man’s gotta eat – a man’s gotta drink – a man’s gotta shoot himself – your alltime champion – το πρωινο του πρωταθλητη (ξανα; Όχι, παντα) – 2 πακετα τσιγαρα απ’ το περιπτερο – το φιλτρο του νερου τελειωσε – alagm, alagm – παλια ποιηματα σε παναρχαιες ανθολογιες – μη αναμενομενα αποτελεσματα και ανατροπες – γλύκα και αγχος – πηγα εκει για μια βδομαδα κι εκατσα δυο μηνες – παντα καποιος άλλος γραφει – troubleshoot but never reboot – never compromise, not even in the face of Armageddon (bum) – wat – ακατανοητες ηλεκτρονικες διαδικασιες – τελευταια φορα παραδεχτηκε ένα λαθος του το 1992 – το κακο γουστο της μαζας – munchies εναντιον επιπλεον κουραδας που δε λεει να βγει – 11 gb to go – κατι παλιο που σ’ αρεσει και κατι καινουριο που είναι καλυτερο – επανεξεταση παλαιοτερων δομων με θετικα αποτελεσματα – επανεξεταση παλαιοτερων δομων με αρνητικα αποτελεσματα :-( - ανακοινωσις : όλα τα προβληματα θα διευθετηθουν εντος ολιγου – παρανοια αποτελεσματικη οσο ποτε – if you push dis button yo ass gotta go – και αλλοι υποστηριξαν τις συγκεκριμενες θεσεις και τωρα κοιμουνται με τα ψαρια – ξεφορτωστε τα περιττα σας και μαζεψτε τα περιττα των αλλων – η πολλη διαδηλωση σκοτωνει το χιουμορ – σηκωμα δαχτυλου και κουνημα του πανω κατω : καποια πραγματα θα τα καταλαβεις μονο αν σε κοψουν στη μεση / ανατιναχτει το συμπαν / δεις τι περασαμε εγω κι η μανα σου για να σας μεγαλωσουμε – αζουμωτη μπουλντοζα και μπαφαρισμενο τρομπονι – πορωνοταν και φωναζε «ΓΝΩΜΙΚΟ» - μιλα με ειλικρινεια και τετοια – gateway down, abort, abort! – τους πηρε και τους σηκωσε – επισημως καταγεγραμμενη περιπτωση φοβιας με το φοβο – τα παντα σε κουραζουν και μετα φτανεις στο τερμα του δρομου – απλωνουμε τις αποψεις μας και κοιταμε αν μπορουν να τυλιξουν τον άλλο, σκεφτοταν ενώ εχεζε – περισσοτερες στιγμες που δε χρειαζεται να αγωνιας για το αν θα καταφερεις κατι – οι ανθρωποι πλενουν περισσοτερα πιατα απ’ οσα χρειαζονται – η συλλογικη ευφυια – παλι απ’ την αρχη, παντα παλι απ’ την αρχη – διαχωρισμος συμφωνα μ’ αυτά που συνδεουν – wat – morning bell and morning glory – vespene gas, you need more of it – βαθια εισπνοη με κλειστα ματια, ανοιγμα τους στεκομενος στο ένα ποδι – η τσιφουτια του πρεζακια, η μοναξια του δρομ… - η ευτυχια της ομορφης φρασης – φροντιστηριο καταστροφης – εκρυψε τοσα πολλα που φουσκωσαν οι γαμπες του – ανασφαλεια ανασφαλεια ανασφαλει – could it be a crash in the space-time continuum – the most powerful symbol achieved – obvious thing is obvious – παρε το keyboard και κοπανα το στο κεφαλι του πολλες φορες – vespene gas – κατι εχει παθει τωρα τελευταια και ανακυκλωνει τα παντα, όχι μονο χαρτι – δυο ανθρωποι με το ιδιο nick θα κανουνε καλη η κακη παρεα – βουκολικο μυστηριο – αντιμετωπιζεις χειροτερους και χανεις – υπαρχουν πολλων τυπων σκουπιδια – καλες φορμες που χρησιμοποιουνται μονο μ’ ένα τροπο και συνηθως είναι ηλιθιος – βαρος σε παραξενα σημεια – χαζα παιδακια πορωμενα με το he-man – ο ρυθμος παντου – catchin up with maself – η βλακεια της πολλης σκεψης – 2 παιδια κι ένα κοριτσι – ένα γατι νυχιαζει μια καρεκλα – (Ι have gone offline. My BNC is on though…) – σας εχω με την ομαδα μου – η πιο πανουργα κρυψωνα στον κοσμο – καμμενο γελιο – wat – «εγκλημα και τιμωρια» ! – steile – blank.

φεπτώβρης ή σ' ένα χωριό της νοτιοανατολικής ασίας

(παρουσιαστής : ) Έχουμε μαζί μας τον καθηγητή ξαβιέ, τον καθηγητή μόριαρτι και τον καθηγητή μαθηματικών και συγκριτικής θεωρίας πρώτων αριθμών στο γυμνάσιο μου στη μονμάρτη στο ένα πάνελ.

Στο άλλο φιλοξενούμε απόψε : το νίκο σαργκάνη, τον ήλιο και το λεονάρντο ντα βίντσι.

Ας ξεκινήσει το debate!

(σαργκάνης : ) αυτή η ερώτηση απευθύνεται στον κύριο μόριαρτι : τι ακριβώς σας κάνει να διαφοροποιείτε τον εαυτό σας από αυτούς τους ανθρώπους, ακόμα κι αν είναι νεκροί, πολτοποιημένοι από κομπρεσέρ με λάμα lightsaber αντί για κομπρεσέρ και έχουν ζήσει στο κάμπινγκ της αντιπάρου;

(ξαβιέ : ) βζζζ

(ήλιος : ) μα επιτέλους κύριε σαργκάνι, εγώ ήμουν η γκόμενα που της ξετυλιγόταν το ρούχο και εμφανιζόταν ο κώλος της σ' εκείνη τη διαφήμιση του μαρτίνι και τον είχες παίξει μικρός στο σπίτι του αντρέα.

(λεονάρντο : ) είμαι ο μόριαρτι

(μόριαρτι ) : είμαι ο μόριαρτι

εκείνη τη στιγμή ο λεονάρντο εμφανίζει ένα πιστόλι. σημαδεύει τον καθηγητή μου στο μέτωπο. όχι μια στιγμή, δεν είναι όπλο. είναι ένα μπουκέτο λουλούδια στη μούρη και αγώνες άλμπατρος εις μήκος. ένα ξαφνικό εναέριο φιλί του θανάτου και της ζωής στα μούτρα του κατεστημένου. ο αληθινός βασιλιάς γύρισε. χαρούμενες μέρες ξανάρχονται.

μπαμ! διαφημίσεις.

- αν θέλετε να μάθετε να γράφετε με το αριστερό χέρι, ελάτε στα φροντιστήρια του γάτου μου. προϋπόθεση : να είστε αριστερόχειρας

- πάρτε ένα μπουκάλι μπύρας και... βάλτε το στον κώλο σας.

μπλότσεμμπεργκ : η πρώτη μπύρα που λαμβάνεται πρωκτικώς

- μανώλης παπαϊωάννου : απ' όταν μου πήγες το μπάτζο. νέος δίσκος κυκλοφορεί επειδή ο μανώλης πέθανε (ικανοποιημένος ως νίτζα.)

- μπουμ! πίσω στο πρόγραμμα μας.

οπού τα πράγματα έχουν αρχίσει να δείχνουν άσχημα για το πρώτο πάνελ, όταν ο σαργκάνης σημείωσε, χεχεχε, τέρμα, με τη ερώτησή του : ποιος είναι ο μόνος μήνας που ξεκινάει με - φεβ-;

(ξαβιέ : ) i control you

(ήλιος : ) είμαι ο μόριαρτι

(μόριαρτι ) : είμαι ο μόριαρτι

(παρουσιαστής : ) και τώρα καν καν από το φίλο μας τον κάστορα και τους ποταμοφίλους του.

εμφανίζονται στη σκηνή ο σόνικ, ο μάρμας κι ο dark σαργκάνης και αρχίζουν να απαρνούνται βασικές αρχές του καιρού και του τόπου τους. ο σόνικ καυχιέται πως κάνει την καλύτερη ομελέτα κι ο μάρμας πως το γρασίδι του είναι το πιο πράσινο απ' όλα. ο dark σαργκάνης βάζει γκολ και το παιχνίδι είναι ένα ένα.

(παρουσιαστής : ) πίσω στο debate μας, με το λόγο στον mario.

(mario : ) ξεκίνησα την καριέρα μου με συμπρωταγωνιστικό ρόλο (ναι, με δύο ωμέγα) σε μια μεγάλη παραγωγή οπού ένας πίθηκας μου πέταγε βαρέλια. το ένα βαρέλι όμως είχε μερέντα κι έτσι πλούτισα στην κατηφόρα με το χρηματιστήριο αξιών καλκούτας. καπνίζω απ' τα δεκατρία μου και με αγαπάει ο κώστας σουπερίδης.

(σαργκάνης : ) αυτό το σακάκι σου πάει πολύ, παρουσιαστή!

(παρουσιαστής : ) ναι αλλά ξέρεις, χεχεχε, ξέρεις, χεχε, χεχεχε, ξέρεις, δε φοράω τίποτα από κάτω.

ξεραίνονται όλοι στα γέλια για περίπου τέσσερα λεπτά, με το λεονάρντο να λέει κάθε λίγο ατάκες όπως γελάει, τύπου "αχα, το μαλάκα" και "από κάτω, αχαχαχα". ο καθηγητής μου πεθαίνει και τον μεταφέρουν έξω από το στούντιο και προς το νεκροταφείο ο χάμφρεϊ μπόγκαρτ με εξάρτηση καζαμπλάνκα κι ο τύπος που έπαιζε τον λουί, τραβώντας τον απ' τις μασχάλες.

(ξαβιέ : ) i was transformed into onslaught

ξαφνικά, στο στούντιο εισβάλει το μοντέλο για τα κεφάλια της νήσου του πάσχα. κάθεται στο τραπέζι και κάτω απ' το φως, φανερώνεται πόσο δυσανάλογα μεγάλο είναι το κεφάλι του. βγάζει το κεφάλι του με μια απότομη κίνηση και αποκαλύπτεται πως είναι...

ο παρουσιαστής!!!1

(παρουσιατής : ) και τώρα, ένας λόγος απ' το σπόνσορά μας, http://www.johninlove.blogspot.com

(john : ) i m in love

πίσω στο πρόγραμμα, οι παρευρισκόμενοι έχουν στήσει ένα lan με τετραπύρηνους επεξεργαστές και παίζουν medal of honor : allied assault. ο μόριαρτι έχει αράξει στο sniperhouse της hunt και περιμένει, μαζί με τον κόμπρα κομάντερ που είναι leaned στο house ένα και τον boom man του στούντιο που είναι αλλεργικός στα φυτά του αγρού. περιμένουν για το σαργκάνη που έχει καμπερώσει στο δεύτερο κοντινό σπίτι των allies (όχι αυτό με την κάθετη σκάλα που όταν την ανεβαίνεις δε μπορείς να βαράς, το δεύτερο) και περιμένει μπας και θα σκάσει κανείς να "κάνει το μάγκα", όπως λέει χαρακτηριστικά. που και που peekάρει λίγο από τον πρώτο όροφο και μετά από αττοδευτεροόλεπτα εμφανίζεται μια τρύπα από σφαίρα του sniper του μόριαρτι η οποία βρίσκεται στο τέλος της νοητής ευθείας που συνέδεε την κάνη του διοπτροφόρου όπλου με το ακριβές κέντρο του μετώπου του νίκου σαργκάνη. ο οποίος, με δύο λεπτά στη διάθεσή του, αποφασίζει να εξαντλήσει όσο μπορεί την υπομονή των αντιπάλων του. ο αλλεργικός πεθαίνει προσπαθώντας να κάνει ένα stack. δύο με έναν τώρα, λοιπόν. κρύος ιδρώτας αρχίζει να τρέχει πίσω απ' τ' αυτιά, στα οποία έχουν μπει ψύλλοι μα και σπονδυλωτά. ο σαργκάνης peekάρει με τρόπο ενκευριστικό και τα νεύρα του μόριαρτι καταρρέουν.

(μόριαρτι : ) είμαι ο μόριαρτι.

ο σαργκάνης συνεχίζει να peekάρει και ο μόριαρτι ξεσπά.

(μόριαρτι : ) είμαι ο μόριαρτι...

ο σαργκάνης peekάρει ξανά, σ' αυτόν τον πιθανό τελευταίο γύρο αυτού του μεθυστικού ματς, μα ο μόριαρτι κάνει prefire και του τη φυτεύει. το πλήθος παραληρεί κι ο ήλιος φωνάζει στο σαργκάνι.

(ήλιος : ) σου είπα ρε μαλάκα, στη μπανιέρα, στη μπανιέρα!

ο σαργκάνης σκοτώνει τον ήλιο και σκοτάδι πέφτει στη γη. μαζί του σκοτώνει και τον αυτοκράτορα κόμπρα με δύο γροθιές στο συκώτι και μια κλωτσιά στα σωθικά. ο μόριαρτι αυτοκτονεί και πεθαίνει ο λεονάρντο. μόλις ο λεονάρντο ξεψυχά, γίνεται trigger το death contingency του και δισεκατομμύρια λεονάρντο και δύο σρέντερ αλώνουν τον κόσμο καβάλα σε τρικεράτωπες και άλλους δεινοσαύρους μα όχι μόνο. και σε θηλαστικά επίσης. μερικοί ρώσοι πίνουν βόντκα.

(σαργκάνης : ) πολύ ωραία η πούτσα σου, παρουσιαστή.

(παρουσιαστής : ) ευχαριστώ, βασίλη.

(κατερίνα λάσπα ή άλλο άτομο : ) φεπτώβρης.

Οι σκόνες απ' την αφρική.

Οι σκόνες απ' την αφρική, ναι. Γνωστή ιστορία.

Ήταν 2005 νομίζω, ίσως και 04. Ήμουν ο πιο υγιής στο θάλαμο και είχα μπει με τιμές ετοιμοθάνατου. Έκατσα μέσα μια βδομάδα κι είχανε πεθάνει τρεις, ο ένας πήγε για χέσιμο και δεν ξαναβγήκε. Ο άλλος δεν ξέρω, πάντως ο τρίτος ήταν στο διπλανό μου κρεβάτι. Τρεις μέρες δε μπορούσε ν' ανασάνει και μετά πέθανε. Είχε πεντέξι αδέρφια που χτυπούσαν βάρδιες στο νεκροκρέβατό του, ανίατη περίπτωση, δεν του 'χε μείνει ουτ' ένα τρίτο του πνευμονιού κι οι άνθρωποι έχουνε συνήθως δύο. Ωραία περνάγαμε.

Τον είχα λυπηθεί τον τύπο, αν ήταν στο χέρι μου θα του πάταγα μια ευθανασία, θυμάμαι είχα γνωρίσει κανά δυο απ' τ' αδέρφια του, ειδικά μ' έναν αράζαμε και μιλάγαμε όταν έφερνα βόλτες με το παλούκι του ορού στο διάδρομο κι ήταν πολύ λυπημένος, μου 'λεγε τις κλασικές ατάκες που λένε οι άνθρωποι σ' όποιον του ρίχνουνε 20 χρόνια να προσέχεις και τα ρέστα και σιγά μην πρόσεχα, αν πρόσεχα δε θα 'μουνα εκεί, αλλά ήταν ειλικρινής κι εγώ ήμουνα στη φάση οκ, είμαι στο νοσοκομείο κι οι πιο άκυροι άνθρωποι έρχονται να με δούνε, πλάκα έχει και δε συμμαζεύεται. Ήμουν σίγουρος πως θα θυμόμουν τ' όνομα του τύπου (αυτού που πέθανε, όχι του αδερφού του) μια ζωή, αλλά να που το 'χα ξεχάσει μετά από κανά μήνα, υποθέτω. Αυτά για την τιμή των νεκρών και τις εμπειρίες ζωής και μαλακίες. Αλήθεια τον λυπήθηκα, όμως. Ήτανε σαρανταπέντε με πενήντα κι έδειχνε 70 απ’ τις χημειοθεραπείες, δεν πρέπει να του 'χαν μείνει τρίχες ούτε στο πουλί, αν και ομολογώ πως δεν τσέκαρα. Μπορεί να τον λέγαν άγγελο ή κάτι τέτοιο, πρέπει να 'ταν ένα απ' αυτά τα ονόματα στις διαφημίσεις για αγόρια - ο άγγελος, ο πέτρος κι ο φίλιππος σε περιμένουνε και τέτοια.

Θυμάμαι πως σκεφτόμουν τι γέλια θα ρίχναμε εγώ και τ' άλλα παιδιά - ο νεότερος ήταν 65, εκτός κι αν ήταν όλοι περιπτώσεις "άγγελος" - άμα έσκαγε ένας απ' αυτούς τους μικροτσούτσουνους businessmen με τις πουράκλες να μας τραγουδήσει κάτι στο μπουζούκι ή να μας διηγηθεί πως πέτυχε στην αμερική. Ένα τέταρτο μετά δε θα 'χε μείνει ούτε κύτταρο ζωντανό στο θάλαμο.

Ήταν τότε, δυο μέρες πριν βγω, που έσκασε μια απ' αυτές τις παρτίδες σκόνης απ' την αφρική. Μου 'χε φανεί κάπως αστείο.

Ο άγγελος ήταν ο τελευταίος που πέθανε πριν βγω.

Δεν κάπνισα ούτε μπάφο για κανά εξάμηνο.

Μια τελείως διαφορετική διαδικασία.

Μια τελείως διαφορετική διαδικασία – μην ξεχνάς την ένταση – τελείες ή παύλες – σε δέκα λεπτά τουλάχιστον – το soho είναι μπλε – σε δέκα λεπτά τουλάχιστον – κάγκελα πίσω από τζάμι – κοιτάζοντας τη δουλειά μου - ψάχνουμε μια τελείως διαφορετική διαδικασία – τραπέζι, θα δούμε – distinct mental process – η ένταση – μια πόρτα κλείνει – μη αναστρεψιμότητα – μετά από πολύ καιρό, συνειδητοποιείς κάτι το προφανές – το κεφάλι του είναι σα φεστιβάλ – σε δέκα λεπτά τουλάχιστον – γέλια χωρίς οπτική επαφή – μην ξεβάψεις την πικρίλα του καφέ και του τσιγάρου με το νερό βρύσης που σου έφερε ο πορτογάλος σερβιτόρος – μια τελείως διαφορετική διαδικασία.

---

Έχω ένα χαλασμένο δόντι, δυο χαλασμένα πνευμόνια κι ένα ωραίο ποδήλατο.
Ένα γεμάτο πακέτο τσιγάρα κι ένα κουτάκι με άθλια σπίρτα.
Είμαι εδώ μόνος μου μα όχι πάντα.
Έχω ένα τετράδιο γεμάτο με μαλακίες γραμμένες βιαστικά.
Μια καινούρια γραβάτα κι ένα φούτερ 10 χρόνων τουλάχιστον.
Έχω στο κεφάλι μου μια λίστα με πράγματα που δε θα ‘θελα να κάνω και δεν τα κάνω κάθε Τετάρτη.
Έχω όλες τις στιγμές κατά τις οποίες η ζωή μοιάζει με τις ταμπελίτσες στα πακέτα των τσιγάρων.
Έχω ένα σωρό ιδέες που δεν είναι δικές μου.
Έχω μια πλήρη αστάθεια με στιγμές λαμπρότητας και την τάση να επηρεάζομαι απολύτως και μηδαμινά, με πλήρη τυχαιότητα, από καταστάσεις, ερεθίσματα και πράγματα που πέφτουν από ψηλά.
Έχω προβλήματα μα τελικά δεν είναι και τόσο σοβαρά.
Αυτή η ζωή είναι για να πεθάνεις.

φαΐ για σκέψη
γιατί η σκέψη πεινάει
κι άμα δε φάει φαΐ
θα σου φάει το κωλαράκι μάγκα μου
με μουστάρδα τύπου dijon
ακριβώς πριν χέσει στη μούρη του θεού

φαΐ για σκέψη
φαΐ με μεγάλη ποικιλία
στην οποία συγκαταλέγονται,
μεταξύ άλλων,
κουράδες φλαμπέ και σκουμπρί (mackerel) σε σως σκουμπριού (mackerel)

φαΐ για σκέψη
δεν είναι άραγε φαΐ για σκέψη
το γεγονός πως οι γονείς σου άρχισαν να σου κάνουν πολλά δώρα;
πολύ φαΐ
μα λίγη ζωή ακόμα
πουτάνα λευχαιμία

φαΐ για σκέψη
εως ότου να χορτάσεις
να θρονιαστείς στον καναπέ
και να αυτοτσιμπουκωθείς ενωπίον του κόστα σόθπιε

φαΐ για σκέψη
και νερό για πνευματική αδράνεια
θα ψοφήσεις ούτως ή άλλως
κάνε μας τη χάρη να είναι σύντομα

φαΐ για σκέψη
το πρωινό του πρωταθλητή
το έφαγα και πήδηξα απ' το μπαλκόνι

σκατά

Βασικά το πρόβλημα είναι όλο το καπιταλιστικό σύστημα, όπως έχει καταλήξει (και όπως άρχισε), μιας και είναι εμφανές πως όλα πάνε αυτή τη στιγμή κατά διαόλου. Όλα τα προβλήματα είναι αλληλένδετα και όλα έχουν να κάνουν με την εμπορευματοποίηση, δε μπορεί να βλέπεις το δέντρο και να χάνεις το δάσος. Το περιβάλλον δε χαλάει επειδή έχει την τάση να χαλάσει, χαλάει επειδή εμείς το χαλάμε. Το ίδιο ισχύει σε όλους τους τομείς : το σύστημα που χρησιμοποιούμε γαμάει την κοινωνία, τη φύση, τον ψυχισμό μας. Αν θέλετε κάτι καλύτερο, μην κινείστε παράλληλα με το σύστημα. Είναι καθήκον κάθε υγιούς ανθρώπου να αμφισβητήσει ριζικά τον τρόπο που λειτουργούν ΟΛΟΙ οι τομείς της κοινωνίας αυτή τη στιγμή.
Το θέμα με την ανακύκλωση, αφού είναι τόσο καθυστερημένοι όλοι εδώ χάμου (δεν εμπιστεύομαι τους μπλε κάδους, όπως πολλοί, γιατί καταρχάς δε θα μου έκανε εντύπωση αν τους πετάγανε κατευθείαν στις χωματερές ό,τι και να είχαν μέσα), είναι να ανακυκλώνεις εσύ προσωπικά ό,τι μπορείς και να προσπαθήσεις να πληροφορείς και τους άλλους που δεν έχουν καταλάβει τι παίζει. Χαρτί, αλουμίνιο, πλαστικό, γυαλί. Είναι εύκολο γαμώτοθεό. Μην ξοδεύετε νερό και ενέργεια χωρίς λόγο. Μην παίρνετε το γαμωαμάξι για να πάτε μέχρι το γαμωπερίπτερο. Μην ανάβετε το γαμωaircondition επειδή έχει 25 βαθμούς.
Καλό χειμώνα παρεμπιπτόντως, θα ρίξουμε ωραία μπάνια στο κέντρο φέτος. Δοκιμάστε την πανεπιστημίου για ωραία slides και μακροβούτια. Είναι τελείως σουρεαλιστικό αυτό που συμβαίνει με τις φωτιές. Θάνατος στους ανθρώπους. Τα πάντα κινούνται ανώμαλα, μάνγκες. Τημπουτσίσαμε. Μόλις πέσουν οι φωτιές θα βγει ο μαλακύδωρας και θα πει "ευτυχώς σώσαμε την περήφανη σπάρτη". Θα γίνουν και κανά δυο ντοκυμαντέρ για την ηρωική διάσωση της πόλεως.
Συγγνώμη, υπάρχουν εργοστάσια ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΟΖΟΝ ΤΗΣ ΓΗΙΝΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ;
Μη χάνουμε τον οργανισμό βλέποντας το κύτταρο. Εξίσου σημαντικό με το να κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί για το περιβάλλον και τους άλλους ανθρώπους κλπ είναι και να συνειδητοποιήσει πως ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ. Το κοινωνικό μοντέλο (λέγε με καπιταλισμό) που έχουμε αναπτύξει και χρησιμοποιούμε γαμάει όλο και περισσότερο το περιβάλλον, τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και το πως συμπεριφέρονται κλπ. Πλύση εγκεφάλου. Πετάχτε τις τηλεοράσεις σας. Μην ψαρώνετε με την τρομολαγνία. Μην ακολουθείτε τις νόρμες. Μην καταναλώνετε συνέχεια περιττές μαλακίες, δεν τις χρειάζεστε.
Είδαμε προχτές έναν τύπο ξαπλωμένο στο πεζοδρόμιο εκεί δίπλα που καθόμασταν, που δε φαινόταν και πολύ καλά. Πέρασαν δεκάδες άνθρωποι και αυτοκίνητα ακριβώς από δίπλα του και κανείς δεν έκανε τίποτα. Δε νομίζω πως αυτό θα συνέβαινε πενήντα χρόνια πριν, κάποιος θα κοίταζε αν την παλεύει ο τύπος. Μετά από λίγο που σηκωθήκαμε από εκεί, πήγαμε και του μιλήσαμε. Τελικά ευτυχώς απλά κοιμόταν. Γαμώ την τρομολαγνία και τις μεγαλουπόλεις και την τηλεόραση και τη γαμωαδιαφορία. Τρέχουν όλοι για να μην κάνουν τίποτα. Ξυπνάτε γαμώ την παναΐα σας.
Ο πιο απλός τρόπος να μην πετάς πράγματα είναι να μην αγοράζεις τόσα γαμωπράγματα που δε γαμωχρειάζεσαι. $%^#$^ΦΔγλκνδφγ
Δφξνσδλγφ
Αγόρια και κορίτσια, αν έχει παίξει κανείς oblivion, η αθήνα είναι τώρα σα να είσαι έξω από Oblivion gate. Όλο αυτό είναι τελείως αρρωστημένο. Όποιος κατέβει και ψηφίσει κάτι εκτός από batman ή καμμένο μουνί (εύκολα και τα δύο ως σκιτσάκια), πρέπει να 'ναι τελείως μαλάκας (και πριν μαλάκας θα 'τανε, αλλά τώρα παραγίνεται).
Κάποιον είδα να λέει πως οι πολιτικοί δεν είναι αναμεμειγμένοι και αλίμονο τα παιδιά μας κλπ δεν τα θέλουνε αυτά. Κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου. Οι πολιτικοί κι οι δημοσιογράφοι τρίβουνε τα χέρια τους με την "ανάπτυξη" και το λαυράκι που βρήκανε. Με την τρομολαγνία και τον πανικό που δημιουργείται. Απ' την πάρνηθα τσιμπήσανε μπαμ μπαμ 60 στρέμματα για επέκταση του καζίνο. Κάτι παιδιά που πήγανε και πετάξανε μπογιές στο καζίνο, τα κυνηγήσανε με πολύ περισσότερα μέσα απ' αυτά που χρησιμοποίησαν για τη φωτιά, αναλογικά. Υπέρυθρη σάρωση και τέτοια κόλπα, ελικόπτερα και τζιπάκια. Μπορεί να φέρανε και κανά τανκ μπας και είχαν οι άλλοι μπαζούκας μαζί. Λογικό, θα μου πεις, οι μπάτσοι είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένοι από τους πυροσβέστες.
Τελικά, πρέπει να καταλάβει όλος ο κόσμος κάτι : ο εμπρηστής και όλες οι ανωμαλίες που παρουσιάζονται δεν παρουσιάζονται επειδή έτσι τους κάπνισε. Το περιβάλλον δε γαμιέται από μόνο του. Οι πόλεις δε μπουρδελιάζονται επειδή έτσι αποφασίσανε οι ίδιες. Η περίοδος που ζούμε δεν είναι σκατένια επειδή έτσι λέει η μοίρα της.
Το σύστημα που έχουμε φτιάξει για να λειτουργούμε την κοινωνία και τον κόσμο μας τα γαμάει όλα και δε θα σταματήσει αν δεν απομείνουν ένα μάτσο ερείπια. Ο εμπρηστής είναι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού και της λογικής του - "κάψω δάσος - χτίσω σπίτι - αναπτύξω". Οι μαλάκες που καταναλώνουν (ναι, εμείς είμαστε αυτοί, κρετίνοι) απλά γαμάνε περισσότερο την κατάσταση. Η τηλεόραση σας πλένει τα μυαλά.
Ας φάμε όλοι σκατά τώρα και πλημμύρες. Το οτί σκοτώθηκαν 50 άτομα είναι απλά ένα στατιστικό μέσα στη σκατοθύελλα που μαίνεται εδώ και καιρό και εντείνεται όλο και παραπάνω.
Όπως είπε κι ένας φίλος μου "Ρώτα στο δρόμο άτομα αν είναι ευχαριστημένα με τη ζωή τους και βρες τρία που να σου απαντήσουν πως στ' αλήθεια είναι. Εγώ πάντως δε βρήκα."
Όσο υποθάλπουμε το σκατοσύστημα που γαμεί τα πάντα, τόσο θα βυθιζόμαστε στα σκατά. Διαλέχτε τι θέλετε.

Ougk

Υγ. Τα πράγματα έτσι είναι. Άμα θέλετε πείτε "ναι ρε μάνγκα, δίκιο έχεις, νάισ ουάν" και μην κάνετε τίποτα, άμα θέλετε κράξτε. Τα σκατά τα βρέχει παντού.
Υγ2. Το κείμενο είναι μια συρραφή από φόρουμ ποστς, γι' αυτό και οι επαναλήψεις.

Βύρων τηε γρεατ.

Αυτάαα../...\...|...

|.| πίου

ougk

Υγ. found @ http://nogodot.blogspot.com/

Τραβάμε τα μανίκια μας ψηλά.

Προχωράμε μπροστά ολοταχώς! Καινούρια κτίρια, ψηλότερα από τα παλιά! Μια κοινωνία ανεκτικότερη στο διαφορετικό, χρήστες ναρκωτικών συζητάνε για την υγρασία και την ευημερία με γηραιές κυρίες στα μεσαία καθίσματα αστικών λεωφορείων. Και στους δύο η θέση επαραχωρήθη οικιοθελώς από ευγενικούς νεανίες, οι οποίοι κατόπιν ανέβηκαν θαρραλέα στις, επαναφερμένες τον τελευταίο μήνα, εξωτερικές πλατφόρμες των μέσων μαζικής μεταφοράς, για να κάνουν χώρο για ακόμα περισσότερους συμπολίτες τους. Μάλλον θα το έκαναν από συνήθεια, μιας και τα εν λόγω μέσα είναι πάντα άνετα και παρεμπιπτόντως, φτάνουν πάντοτε στην ώρα τους, με τους οδηγούς να χαμογελάνε και να ανοίγουν τις πόρτες με προθυμία. Εδώ που τα λέμε, δε χρειαζόταν να σηκωθούν καν.

Η λέξη «κράτος» καταργήθηκε. Πλέον οι πολίτες λένε «τρίτος γονιός», εν συντομία «τρίγος» και πολλοί παιάνες άδραξαν την ευκαιρία, χρησιμοποιώντας κατά κόρον τη λέξη «ρίγος». Οι δημοκρατικές διαδικασίες ποτέ δεν εγνώρισαν μεγαλύτερη άνθιση, με την προσέλευση στις εκλογές να αγγίζει το 100% και το στατιστικό λάθος να καταργείται μέσα σ’ ένα κλίμα γενικότερης ευημερίας. Πολλοί πολιτικοί απαντώνται να βοηθούν απλούς εργάτες στις δουλειές τους, κάτω από τον ζεστό και ευχάριστο ήλιο. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν ανησυχεί πλέον κανέναν, γιατί τους ανησύχησε όλους μαζί και το αντιμετωπίσανε.

Μη νομίσετε πως η ένδοξη πατρίς μας μοναχά απολαμβάνει αυτήν την ανεπανάληπτη ευημερία. Το ίδιο κλίμα ανθεί παγκοσμίως, με τον συμπαθή κλάδο των ανθοπωλών να αποτελεί πια οικονομική υπερδύναμη, αντικαθιστώντας τον, μισητό πλέον, παλαιότερο παράγοντα των εμπόρων οπλικών συστημάτων. Φυσικά τα περιττά του οφέλη τα αντλεί απευθείας στους λιγότερο τυχερούς, που πλέον αποτελούν μια συνθλιπτική μειοψηφία, στα όρια τη εξαφάνισης. Η ευημερία βρίσκεται σε καθενός το πρόσωπο, στην τσέπη όλων!

Πράσινο! Τρεις είναι οι χώρες παγκοσμίως που το κυβερνόν κόμμα δεν έχει κάποιο παράγωγο της λέξης «οικολογία» στο όνομά του κι αυτό απλά επειδή επέλεξαν να μην αλλάξουν το παλαιό τους, για ιστορικούς λόγους. Επτά είναι τα γνωστά είδη προς εξαφάνιση, με αρκετά παλαιότερα να επανεμφανίζονται για να ευημερήσουν για ακόμα μια περίοδο, πέραν της πρωτύτερης στην οποία είχαν, κάποτε, ενταχθεί από τους παλαιοντολόγους. Κάποιες έρημοι μεταλλάχθηκαν σε βοσκοτόπια και το χαντάκι των Μαριάννων αγγίζει, τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο, τα 19.000 μέτρα βάθος.

Τα διαζύγια πλέον μεταδίδονται συνήθως στις ειδήσεις και οι διαζευγμένοι λαμβάνουν χιλιάδες επιστολές, κάποιες από αυτές μνημεία συμπάθειας και κατανόησης και άλλες γραπτές ευκαιρίες για μια καινούρια αρχή. Όλοι έχουν δικαίωμα στην αγάπη!

Ο homo universalis είναι εδώ! Πολλοί σκουπιδιάρηδες, κατά παράξενη σύμπτωση, έδειξαν το ταλέντο τους στις τέχνες και τις επιστήμες και οι συναθροίσεις τους στην Κοπεγχάγη, δύο φορές το χρόνο, αποτελούν κοσμικό, καλλιτεχνικό και επιστημονικό γεγονός παγκοσμίου βεληνεκούς. Τα βραβεία νόμπελ έγιναν πλέον εβδομαδιαία για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της εποχής.

Η εποχή των απαγορεύσεων έλαβε τέλος! Ο έρωτας, τα ναρκωτικά και οι ιδέες διακινούνται ελεύθερα σε όλο το μήκος και το πλάτος του κοινωνικού ιστού και οι πάντες βρίσκουν το δικό τους μέτρο για να απολαύσουν τα ποίκιλα αγαθά που προσφέρονται. Η εγκληματικότητα έχει παρουσιάσει τέτοιες πτωτικές τάσεις, που πολλοί, κυρίως νέοι, δεν την αντιλαμβάνονται επακριβώς ως έννοια, όπως κάποτε δεν αντιλαμβανόντουσαν οι άνθρωποι την τηλεμεταφορά.

Η ισότητα είναι τόσο πλήρης, που τα σύνορα υπάρχουν πλέον απλά και μόνο για να θυμούνται οι λαοί λάθη του παρελθόντος και να ευφραίνονται για την ευημερία του σήμερα. Μονίμως αφύλαχτα, μετά την καθολική κατάργηση του στρατού που ψηφίστηκε στα ηνωμένα έθνη, διαβαίνονται ελεύθερα από ανέμελους πεζοπόρους με σακίδια γεμάτα καλούδια.

Τραβάμε τα μανίκια μας ψηλά.

Και επί τη ευκαιρία, τραβάμε και μια μαλακιούλα.

«Le monde marche! Pourquoi ne tournerait-il pas?»

Έσβησα τα φώτα στο σαλόνι. Ήταν άχρηστα. Ο άλλος κοιμόταν στον καναπέ. Ξύπνησε –το περίμενα. Η φωνή του με πρόλαβε στην πόρτα : «Βγαίνεις;».

- Ναι.

- Τι ώρα είναι;
- Πέντε.
- Το πρωί;
- Ναι.
- Και βγαίνεις;
- Ναι.

Κατεβαίνοντας τα σκαλιά τα έχασα για λίγο, αιφνιδιασμένος από τη θέα του γκριζοκίτρινου δρόμου ξημερώματα τρίτης. Ξαναπροσαρμόστηκα και αναλογίστηκα τα γεγονότα των τελευταίων τριών λεπτών, σκεπτόμενος να τα καταγράψω. Δυο τετράγωνα αργότερα έφτασα στο αδιέξοδο του να περιγράφω τη στιγμή που φτάνω στο αδιέξοδο και αποφάσισα απλά να περπατήσω μέχρι το περίπτερο.

Φτάνοντας στη λεωφόρο, είδα μέσα απ’ τη βιτρίνα της κάβας το περίπτερο απέναντι ανοιχτό. 24ωρα περίπτερα, σκέφτηκα. Μόλις έστριψα στη γωνία σταμάτησε να είναι ανοιχτό. Το γεγονός δε με εξέπληξε. Συνέχισα να κινούμαι, παρατηρώντας τους ανθρώπους που περιδιάβαιναν σιωπηλοί τα πεζοδρόμια, μην κοιτώντας τίποτα εκτός απ’ το έδαφος μπροστά τους. Ακριβώς μπροστά τους.

Ρώτησα έναν τύπο στη στάση του τρόλει για περίπτερο. Κούνησε το χέρι του προς μια κατεύθυνση και μουρμούρισε σπαστά ελληνικά, αποστρέφοντας το βλέμμα του. Συνέχισα να περπατάω. Πέρασα από μια εκκλησία που παίζαμε μικροί. Πολύ μικροί. Θυμήθηκα πως είχε ένα stack από πίσω για να πηδάς τη μάντρα, ακριβώς αυτό ήταν, ένα stack με ένα κιβώτιο και κάτι άλλο. Δε θυμόμουν απολύτως τίποτα άλλο, με ποιον έπαιζα ή κάτι τέτοιο. Ήταν θλιβερό.

Περπατώντας είδα ζευγάρια ανθρώπων, άλλους μέσα σε αμάξια, άλλους μεθυσμένους να βγαίνουν από φτηνά κωλόμπαρα, να τσακώνονται και να γκαρίζουν. Μου φάνηκαν απειλητικοί μόνο και μόνο επειδή υπήρχαν, ήταν εκεί αυτήν την ώρα και περπατούσαν και ανέπνεαν, με βρώμικα στόματα και βρώμικα μυαλά. Έφτασα στο περίπτερο.

Πήρα πέντε μπύρες, δυο πακέτα τσιγάρα, snacks και μια σοκολάτα. Ο περιπτεράς με κοίταζε σαν κάτι να τον ενοχλούσε πάνω μου. Δε μου έκανε εντύπωση. Κι εμένα κάτι μ’ ενοχλούσε πάνω μου και θα μ΄ ενοχλούσε περισσότερο αν δεν ήμουν εγώ. Πλήρωσα και ξεκίνησα προς το σπίτι.

Περισσότεροι άνθρωποι περπατούσαν δεξιά κι αριστερά, κάποιοι με αργόσυρτο βήμα -ύπουλο βήμα ή άνετο βήμα. Εγώ περπατούσα βιαστικά και σκέφτηκα αυτή είναι η διαφορά μας, αυτοί περπατάνε αργά και βασανιστικά, τους προσπερνάς και νιώθεις το βλέμμα τους καρφωμένο στην πλάτη σου, να σε επεξεργάζεται σαν αλιγάτορας και αναρωτιέσαι τι διάολο κάνει αυτός τέτοια ώρα εδώ, δε νιώθεις άνετα, ό,τι κι αν έχεις κάνει, όπου κι αν έχεις πάει, αν κάποτε ένιωσες άβολα, θα ξανανιώσεις και θ’ αναρωτηθείς, μα η σκέψη σου τρέχει και πλέον έμαθες να αγχώνεσαι, να αγχώνεσαι για τα πάντα και περπατάς βιαστικά κοιτώντας γύρω σου όλους αυτούς που περπατάνε μαζί σου και συνειδητοποιώντας τις διαφορές σου απ’ αυτούς τους ανθρώπους που φαίνονται σχεδόν διάφανοι μέσα στη νύχτα.

Μέχρι που κοιτάς το χέρι σου και βλέπεις από μέσα του τις ρωγμές του πεζοδρομίου που τόσο καλά ξέρεις και ελαττώνεις την ταχύτητά σου.

trash

Μκσδφμβνασδφλ

Ννναιφγηφγη

Ανταρσία και όλεθρος.

Σκατά κυλάνε στους σωλήνες των σπιτιών η επανάσταση των σκατών έντομα περικυκλώνουν ανθρώπους επιτέλους.

Ο ίντερνες πέφτει ο ίντερνες πέφτει ,

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ναι θα συνεννοηθούμε ναι focus στο b.

Είναι οι αυθεντικοί ή κάποια θρασύδειλη κόπια; Κάποια κόπια; Αντιγραφή; Αντιγράψτε αντιγράψτε.

Log in γράψε το κείμενο γράψε.

Joe strippin his family watchin.

Θέμα; Δε υπάρχει θέμα όσο κι αν ψάξω δεν υπάρχει θέμα.

Ας πάμε σε κάποιο ηλίθιο πάρτυ να κοιτάμε ο ένας τον άλλο ή μήπως να μαζευτούμε μέσα να αράξουμε μέσα όλοι μαζί παρέα να κόψουμε ο ένας το λαρύγγι του άλλου με σωστή χρήση του μαχαιριού μαχαίρια σε σελοτέϊπ.

Προπονήσου προπονήσου κάποτε θα τα καταφέρεις. Κάποτε θα καταφέρεις να συνειδητοποιήσεις πως όσο κι αν προπονηθείς δεν έχει νόημα.

Απόπειρες μαζικής αποτυχίας – στέφονται σταθερά με επιτυχία. Πιάσε το φίλο σου από εκεί που πονάει μιας και δεν έχεις εχθρούς. Βρες φίλους συνάντησε παλιούς φίλους όλοι αναρωτιούνται πως χάθηκαν κανείς ποτέ δε θα καταλάβει πως χάθηκε από τους άλλους ή από τον ίδιο. Που πήγα ρωτάει, μετά ρωτάει κάτι άλλο ή τίποτα.

Ο ίντερνες πέφτει πέφτει. Εγώ πέφτω όπως πέφτει κάποιος στο όνειρό του από τον ίδιο γκρεμό σε κάθε όνειρο μετά κανείς δε θυμάται τι γίνεται.

Αν ήμαστε υπεύθυνοι τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα συνέβαινε και εννοώ ΤΙΠΟΤΑ. Τίποτα απολύτως δε θα συνέβαινε αν ήμαστε υπεύθυνοι και προβλέψιμοι αν ήμαστε είμαι προβλέψιμος;

Ε λοιπ’ον –

,-+

,,,,,,,,,,,,,,,,,,+-+-

Ε λοιπόν ας δοκιμάσουμε και κάτι άλλο. Βρες μια δουλειά μη μένεις στάσιμος γνώρισε κόσμο που ποτέ δε θα γνώριζες κανονικά και δε θα ήθελες καν να γνωρίσεις η συνταγή της επιτυχίας το πρωινό του πρωταθλητή η σταθερότητα του δρομέα μεγάλων αποστάσεων η μοναχικότητα του απομονωμένου σοφού σε μεγάλο υψόμετρο η κατάντια του ανθρώπου που έχει επιτύχει σε κάτι όλες οι συνταγές φόρμες κάτα λύσεις οι καινούριες μας ιδέες. Ναι. Από αύριο θα ορθοποδήσουμε. Αποφασίζω ν’ αλλάξω και ο κόσμος αλλάζει μαζί μου. Μένω στάσιμος κι ο κόσμος αλλάζει μόνος του.

Τα πάντα αλλάζουν και αναρωτιόμαστε – είναι τα πράγματα που αλλάζουν ή η οπτική μας; Κοινοτοπίες κοινοτοπίες ζήτω οι κοινοτοπίες θάνατος στις κοινοτοπίες.

IF THIS IS HEAVEN AHM BAILIN OUT

IF THIS IS HEAVEN AHM BAILIN OUT

Σπασμένα χέρια κάψιμο κι εγώ αναρωτιέμαι αυτό ειν’ όλο αυτό ειν’ όλο;

Αυτό ειν’ όλο.

yo

offtopic: πόσο άθλιο και υποκριτικό είναι το γεγονός οτί το λεξικό του γουορντ δεν έχει λέξεις όπως μαλάκας, ψωλή και τα τέτοια περασμένες μέσα... Γαμώ τον εβραιοχριστιανισμό και τα ρέστα. /offtopic

ougk

Οπότε, από μια λάθος κίνηση του mouse, αντί ν’ ανοίξω στα mozilla bookmarks το blog ή τα torrents καταπώς θα ‘θελα, έτυχε ν’ ανοίξω το myspace. Μιας και το άνοιξα, έκανα κι ένα login κι είδα τα 2-3 spams που ‘χαν φτάσει στο inbox μου, 1 comment κι άλλες τέτοιες μαλακίες. Ακολούθως έκανα το κλασσικό δεκάλεπτο surfin από account σε account, βλέποντας τους τριψήφιους προς τετραψήφιους αριθμούς “friends” που έχουν μαζώξει ακόμα κι οι πιο μισητές προσωπικότητες της υφηλίου και την ιντρανετική αγάπη που μοιράζεται χωρίς καμία φειδώ, τα φιλιά, τις ευχές και τα πιθανά παντρολογήματα που εμφανίζονται κάθε τρία comments σε κάθε σελίδα.

Και αηδίασα. Δηλαδή, τι διάολο, πάντα μου φαινόταν κάπως η υποκρισία και η ολική αλλαγή χαρακτήρα που εμφανίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι στον ίντραγουεμπς, μα λίγα κακά κέφια αρκούν πλέον για να επιθυμώ να ανατινάξω και το myspace και τους users του και τα πάντα.

Όχι, μάνκγε$, αυτοί οι 4557567 τύποι που σας στέλνουν αδελφικούς χαιρετισμούς δεν είναι στην πραγματικότητα αδελφικοί σας φίλοι και τα γκομενάκια μ’ αυτά τα τέλεια κωλαρίνια και τις προκλητικές πόζες και τα τσιμπουκόχειλα δεν είναι απαραίτητα νυμφομανείς που μόλις τις πετύχετε irl θα τις πηδήξετε και θα τις πηδάτε όποτε τις βλέπετε σε κάθε δημόσιο πάρκο, internet cafe ή και στο σπίτι τους, εάν έτσι επιθυμείτε. Και σταματήστε να στέλνετε αυτές τις ηλίθιες καρδούλες με τα τριάρια σε κάθε μαλάκα που γνωρίσατε προχτές, απλά και μόνο επειδή συμφωνείτε πως οι linkin park είναι γΑ|\/|@τ]-[ μπ@ν7@ $%^$#^$%^. Στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν και τα olllolollooo lo και τα agahahhahaahaahaahha (ειδικά το ax0ax0ax0a0x) από ανέκφραστα σπυριάρικα πρόσωπα και οι δειράδες του irc, είτε κατέχουν την ιδιότητα αυτή στην πραγματικότητα είτε όχι. Άντε και γαμηθείτε ομαδικώς (με γουέμπκαμ).

Δε λέω πως το myspace είναι για πέταμα, αντιθέτως, είναι πολύ χρήσιμο για ν’ ανακαλύπτεις καινούρια και ενδιαφέροντα πράματα και τα ρέστα. Μα άντε και γαμηθείτε ξανά, μιας και έχω κακή μέρα. Κι όποιος έχει αντίρρηση, θα του σπάσω τα μούτρα και <3.

/yr pretty face is goin to hell.

Κάντε κανά κόμεντσ μάνγκεσ, να δω μπας και τονε διαβάσκει κανείς τον βλογσ

ougk

Η παρακμή καταλαμβάνει την ολότητα του σύμπαντος

κι εγώ τραβάω μαλακία χύνοντας στο αριστερό μου μάτι

Ενώ προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου

Πως δε χρειάζεται να κυνηγάω το χρόνο

Ο χρόνος βάλθηκε να με παίρνει στο κατόπι

Χρησιμοποιώντας μέσα όπως βουρτσάκια τουαλέτας και άλλα.

Αδυνατώντας ν’ αντιμετωπίσω τις καταστάσεις

Αυτοκαταστράφηκα λίγο ακόμα

Ήπια φυσικους χυμούς και κάποιες ψυχοτρόπες ουσίες

Και αποφάσισα να μην αλλάξω τίποτα απολύτως.

Απλώνοντας τα πόδια μου στην πλησιέστερη καρέκλα

Φορώντας κάλτσες μα όχι και παντελόνι

Θαύμασα το προφίλ του ντέιβιντ χάσελχοφ

Και αναρωτήθηκα αν θα ‘πρεπε ή όχι να ξυρίσω το μουστάκι μου.

Κάποτε ήμαστε ορεξάτοι τώρα ξεχάσαμε τι είναι η όρεξη

Κάποτε γαμάγαμε και δέρναμε

Τώρα κατουράμε καθιστοί

Και μίζεροι σαν υπόνομοι ελλοχεύουμε στις γωνίες της πίστας.

Δέχομαι πυρά!, φώναζε στη μητρική του γλώσσα

Και εξαπολύοντας επιφωνήματα σε φρενήρη ρυθμό

Κατέστρεφε αμεθόδευτα το περιβάλλον του

Μέσω σταδιακής παροξυσμικής διάβρωσης.

Το μεγαλύτερο hint στο γνωστό σύμπαν έκανε την εμφάνισή του

Το :-D και το :-Δ στην πραγματικότητα ταυτίζονται

Και με την άφιξη τούτης της μεγάλης αλήθειας

Τρίχες γάτου και χάμπουργκερ χωρίς μπιφτέκι

εξφενδονίστηκαν χαρωπά στην ατμόσφαιρα.

Καμία ελπίδα για το μέλλον!~

Βρέχει κουράδες σε περίοπτα σχήματα στα κομματικά φεστιβάλ

Κι οι έμποροι ομπρελών την κοπάνησαν για πιο βροχερά κλίματα

Συμπαρασύροντας τα σιφώνια που έκλεβαν τους υπόλοιπους χρήστες.

Φουλ της απελπισίας με όλεθρο

Ακολουθούμενο από γοργά χτυπήματα στο υπογάστριο του κατεστημένου

Όλες οι δίοδοι επικοινωνίας κομμένες

Ω, αδυσώπητη μοίρα, γαμωντημπαναΐα σου.