Friday, February 29, 2008

Μια τελείως διαφορετική διαδικασία.

Μια τελείως διαφορετική διαδικασία – μην ξεχνάς την ένταση – τελείες ή παύλες – σε δέκα λεπτά τουλάχιστον – το soho είναι μπλε – σε δέκα λεπτά τουλάχιστον – κάγκελα πίσω από τζάμι – κοιτάζοντας τη δουλειά μου - ψάχνουμε μια τελείως διαφορετική διαδικασία – τραπέζι, θα δούμε – distinct mental process – η ένταση – μια πόρτα κλείνει – μη αναστρεψιμότητα – μετά από πολύ καιρό, συνειδητοποιείς κάτι το προφανές – το κεφάλι του είναι σα φεστιβάλ – σε δέκα λεπτά τουλάχιστον – γέλια χωρίς οπτική επαφή – μην ξεβάψεις την πικρίλα του καφέ και του τσιγάρου με το νερό βρύσης που σου έφερε ο πορτογάλος σερβιτόρος – μια τελείως διαφορετική διαδικασία.








Έχω ένα χαλασμένο δόντι, δυο χαλασμένα πνευμόνια κι ένα ωραίο ποδήλατο.
Ένα γεμάτο πακέτο τσιγάρα κι ένα κουτάκι με άθλια σπίρτα.
Είμαι εδώ μόνος μου μα όχι πάντα.
Έχω ένα τετράδιο γεμάτο με μαλακίες γραμμένες βιαστικά.
Μια καινούρια γραβάτα κι ένα φούτερ 10 χρόνων τουλάχιστον.
Έχω στο κεφάλι μου μια λίστα με πράγματα που δε θα ‘θελα να κάνω και δεν τα κάνω κάθε Τετάρτη.
Έχω όλες τις στιγμές κατά τις οποίες η ζωή μοιάζει με τις ταμπελίτσες στα πακέτα των τσιγάρων.
Έχω ένα σωρό ιδέες που δεν είναι δικές μου.
Έχω μια πλήρη αστάθεια με στιγμές λαμπρότητας και την τάση να επηρεάζομαι απολύτως και μηδαμινά, με πλήρη τυχαιότητα, από καταστάσεις, ερεθίσματα και πράγματα που πέφτουν από ψηλά.
Έχω προβλήματα μα τελικά δεν είναι και τόσο σοβαρά.
Αυτή η ζωή είναι για να πεθάνεις.